مدح و شهادت حضرت عباس علیه السلام
ناگهان دور و بر شیر حرم غوغا شد سـر ذبـح قـمر هاشـمیـون دعوا شد دشمنان هلهله کردند همین که افتاد سنـد غـارت امـوال حـرم امضا شد علقمه شعبه ای از مسجد کوفه شده بود سرِ سردار حسین تا دل ابرو وا شد کـوری چـشم همه بد نظـران کـوفه بین خون چهرۀ سقا چـقـدر زیبا شد بعد سی سال به ارباب برادر گفت و همۀ دشت پُر از عطر و بوی زهرا شد لشکر حرمله خندید به عباس و حسین پیش چـشـمـان همه قـامت آقا تا شد سرو رعنای حرم هم قد قاسم شده بود این غم انگیز ترین روضۀ عاشورا شد وقت رفتن به همه درس وفاداری داد هـمـۀ غـصـۀ او بـی کـسـی آقـا شـد با لب تشنه لبِ آب ازین دنـیا رفت آب شــرمـنـدۀ کـوه ادب، سـقـا شـد |